مقایسه ی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی با افراد سالم

هدف از این انجام این پژوهش، مقایسه­ی کیفیت زندگی بین بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی و افراد سالم جامعه می­باشد. روش­کار: در اینمطالعه­ی مقطعی،100 بیمار مبتلا به اختلال دوقطبی که بنا به تایید روان­پزشک در فاز یوتایمیک بیماری به سر می­بردند، با استفاده از پرسش­نامه­ی 36 گویه­ای سنجش سلامت عمومی (sf-36) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت مقایسه­ی این گروه با افراد سالم جامعه، یک گروه شاهد که از بین همراهان بیماران و کارکنان بیمارستان انتخاب شده بودند نیز با استفاده از همین پرسش­نامه مورد بررسی قرارگرفتند. یافته­های مطالعه با استفاده از آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون مورد بررسی قرار گرفتند. این مطالعه در سال 89-1388 در درمانگاه تخصصی اعصاب و روان بیمارستان آموزشی حافظ شهر شیراز انجام گردید. یافته ­ها: مقایسه­ی کیفیت زندگی در بیماران دوقطبی با افراد گروه شاهد، بیانگر وضعیت بدتر بیماران در مقایسه با گروه شاهد در حیطه­های عملکرد جسمی (022/0=p)، درد جسمی (0001/0>p)، سلامت عمومی (0001/0>p)، عملکرد اجتماعی (0001/0>p) و سلامت روانی (0001/0>p) بود. در گروه بیماران، یافته­های حاصل از مطالعه نشان­دهنده­ی وضعیت مطلوب­تر زنان نسبت به مردان در حیطه­ی سرزندگی بود (046/0=p). هم­چنین از لحاظ مشکلات احساسی نیز در گروه بیماران، افراد متاهل و مجرد نسبت به بیماران مطلقه شرایط بهتری را گزارش کردند (به ترتیب 013/0=p، 01/0=p). نتیجه­ گیری: اختلال دوقطبی علاوه بر اثرات شناخته شده­ی نامطلوبی که در دوره­های افسردگی و مانیا بر کیفیت زندگی فرد دارد، حتی در فاز یوتایمیک بیماری نیز بر جنبه­های عمده­ای از کیفیت زندگی بیمار تاثیر می­گذارد